سیمای کلی از تاریخ فرش و فرشبافی در ایران و جهان

فرش ایران و بحث در خصوص تاریخ آن همواره یکی از مهمترین مسائل مورد علاقه شرق شناسان اعم از ایرانی و غیر ایرانی بوده است هنرهایی مانند قالی بافی که اختصاص به منطقه خاور نزدیک و خاورمیانه و به ویژه ایران و قفقاز و ترکمنستان و آسیای صغیر و افغانستان داشت از همان ابتدا برای هنر شناسان غربی معمایی آزار دهنده بود چون نه به یونان و رم و تمدن و فرهنگ باختری می‌چسبید نه به مسیحیت و نمی‌توانست دستاورد یا دست آموز مستعمره نشینان باشد اما دیری نگذشت که از برکت درایت تنی چند از باستان شناسان و هنرشناسان امپراطوری پروس راه حل معما کشف و قالی بافی هنر و صنعتی قلمداد شد که در جوار و در پناه مغرب‌زمین و مسیحیت رشد کرده و اعتلا یافته است آسیای صغیر که چه در دوران امپراتوری روم شرقی و چه در جنگ های صلیبی و عصر تمدن بیزانس همواره با اروپا رابطه نزدیکی داشته و نیز قفقاز که به اروپا و مسیحیت نزدیک بود عرصه اعتلای فرش‌بافی به شمار آمده است خاصه آنکه در آثار نقاشان اروپایی قرن پانزدهم و شانزدهم مسیحی هرچه فرش بود از آناتولی و قفقاز بود و نمونه های بازمانده از فرش بافی سده های سیزدهم و چهاردهم مسیحی نیز از قفقاز و آسیای صغیر وهیچ نمونه ماقبل صفوی که به تحقیق بافت ایران باشد در دست نبود .

منبع : کتاب پژوهشی در فرش ایران اثر استاد تورج ژوله